wordify
bokmålsordboka
toga
SUBSTANTIV
Fra latin av tegere ‘dekke’
Kappelignende plagg båret av frie romere
tog
SUBSTANTIV
Lavtysk toch, genitiv toges ‘ferd’, egentlig ‘det å dra, trekke’, betydning 2 fra tysk Zug
Følge av personer som går eller reiser i en bestemt hensikt
Studentene gikk i tog til Stortinget
Demonstrasjonstog, korstog, sørgetog, triumftog
framkomstmiddel
Ta toget
Når går toget ditt?
Toget til Trondheim blir satt opp i spor fire
Ekstratog, lokaltog, somletog
I overført betydning:
Det kommer flere sjanser
Det går flere tog
Det er for sent
Toget har gått
toge
VERB
Gå (høytidelig) i flokk
Bryllupsgjestene toget ut av kirken
Alle sammen toget ovenpå
Reise med tog, ta toget
nynorskordboka
toga
SUBSTANTIV
Latin av tegere ‘dekkje’
Romersk kappe
tog
SUBSTANTIV
Lågtysk toch, genitiv toges, ‘ferd’, eigenleg ‘det å dra, trekkje’, i tyding 2 frå tysk Zug
Det å dra, reise i følgje (med eit visst føremål); ferd; rekkje av noko som dreg i ei viss retning; jamfør vogntog
òg i sms som:
inntog, krosstog, triumftog
Følgje (av personar) som går i ei viss retning og med eit visst føremål
Gå, marsjere i tog
òg i sms som:
demonstrasjonstog, fakkeltog, syttandemaitog, 17. mai-tog
Jernbanevogner i rad (etter trekkvogn, lokomotiv)
Når går toget?
Ta toget
Det går fleire tog (òg overf: det kjem fleire sjansar)
òg i sms som:
lokaltog, godstog, jernbanetog, jarnbanetog
Lastebil eller trekkvogn med ein eller fleire tilhengjarar; jamfør vogntog
toge
SUBSTANTIV
Samanheng med tog og tau eigenleg ‘dragar’
Ring av vidjer eller skinn (bak) på slede til å feste reip i
Krok, feste til draget på plog, harv, slede
toge
VERB
Av tog
Gå i tog, gå i flokk; strøyme