wordify
bokmålsordboka
taler
SUBSTANTIV
Person som taler eller holder tale
(den) siste, ærede taler
Vekkelsestaler
Person som er flink til å tale
Jeg er ingen taler
Folketaler
Om apparat i sammensetninger:
Høyttaler
talerliste
SUBSTANTIV
(ordnet) liste over deltakerne i et ordskifte
talerstol
SUBSTANTIV
(opphøyd) sted (ofte med karmer og pult) der taleren står
talerør
SUBSTANTIV
(egentlig om rør til å gi beskjeder gjennom) massemedium eller person som bringer videre meningene til en bestemt person, gruppe eller institusjon
Avisen er partiets talerør
nynorskordboka
talereiskap
SUBSTANTIV
taleorgan
talerøyr
SUBSTANTIV
Massemedium eller person som fører vidare meiningane til ein bestemt person eller institusjon eller ei gruppe; organ; talsmann
Avisa er talerøyr for regjeringa
Røyr som ein taler gjennom for internt samband
talerøyst
SUBSTANTIV
Røyst med tanke på det toneleie eller register som ein bruker når ein snakkar til vanleg; talestemme
tale
SUBSTANTIV
Norrønt tala f
Det å tale, det å seie noko; snakk, prat, røde
Skrift og tale
Evne til å tale eller bruke røysta, språket; taleevne
Ha dårleg tale
Etter fransk parole: bruk av språket hos den einskilde, til skilnad frå språk
talespråk, (nasjonal)språk
Daglegtale
Uttale
Ein film med norsk tale
Det ein seier
Klar, tydeleg tale
samtale, samrøde, drøfting
Få nokon i tale
I uttrykk:
Ikkje vere spørsmål om; ikkje kome til å skje
Ikkje (vere) tale om
Vere tale om
Bli drøfta, gjelde
Vere på tale
Bli drøfta, nemnd, gjord framlegg om; vere aktuell
Det ein seier om eit emne ved eit særleg høve; føredrag, foredrag
Festtale
Takketale
Halde tale