wordify
bokmålsordboka
svip
SUBSTANTIV
Norrønt svipr ‘hastig glimt’
preg, drag
Sønnen har en svip av faren
Språket hans har en svip av trøndersk
Maleriene hans har en særmerkt svip
svipp
SUBSTANTIV
Samme opprinnelse som svip
snartur
Ta seg en svipp til byen
Stikke hjemom en svipp
svipptur
SUBSTANTIV
snartur
svipptursekk
SUBSTANTIV
Liten, lett ryggsekk
nynorskordboka
svipe
VERB
Norrønt svipa
Ha ein viss svip, utsjånad
Han svipar på mor si (liknar på, minner om)
Gje eit lett, svingande slag; snerte