bokmålsordboka
svip
SUBSTANTIV
Norrønt svipr ‘hastig glimt’
Sønnen har en svip av faren
Språket hans har en svip av trøndersk
Maleriene hans har en særmerkt svip
svipp
SUBSTANTIV
Samme opprinnelse som svip
Ta seg en svipp til byen
Stikke hjemom en svipp
svipptur
SUBSTANTIV
svipptursekk
SUBSTANTIV
Liten, lett ryggsekk
nynorskordboka
svip
SUBSTANTIV
Norrønt svipr ‘rask rørsle, skimt’
Dottera har ein svip av faren
Målet hans har ein svip av nordlandsk
Songane hennar har ein særmerkt svip
svipptursekk
SUBSTANTIV
Liten, lett ryggsekk
svipptur
SUBSTANTIV
svipp
SUBSTANTIV
Same opphav som svip
Stikke heimom ein svipp
Ta seg ein svipp til byen