bokmålsordboka
strikke
SUBSTANTIV
Fra tysk, lavtysk; samme opprinnelse som strikk
Legge strikken rundt halsen på en
En skal ikke tale om strikke i hengt manns hus
strikke
VERB
Av strikke
Strikke strømper, gensere
strikkegarn
SUBSTANTIV
Garn til å strikke med
strikkelue
SUBSTANTIV
Strikket lue
nynorskordboka
strikke
SUBSTANTIV
Frå lågtysk, tysk; same opphav som strikk
Leggje strikka kring halsen på ein
Ein skal ikkje tale om strikke i hengd manns hus
strikke
VERB
Av strikke
Strikke ein genser, strømper
strikkegarn
SUBSTANTIV
Garn til å strikke av
strikkehue, strikkehuve
SUBSTANTIV
Strikka hue
Dra strikkehua ned over øyro