wordify
bokmålsordboka
strikk
SUBSTANTIV
Fra tysk
gummistrikk; elastisk snor eller bånd
En bukse med strikk i livet
Sette en strikk på pakken
Hoppe strikk (barnelek)
strikkball
SUBSTANTIV
Liten tøyball som er festet i en strikk
Fly som en strikkball (ha det svært travelt)
strikke
SUBSTANTIV
Fra tysk, lavtysk; samme opprinnelse som strikk
reip, rep
Legge strikken rundt halsen på en
En skal ikke tale om strikke i hengt manns hus
strikkegarn
SUBSTANTIV
Garn til å strikke med
nynorskordboka
strikk
SUBSTANTIV
Frå tysk
Elastisk band eller snor; gummistrikk
Ei bukse med strikk i livet
Setje ein strikk på pakka
strikk
SUBSTANTIV
strikketøy
Ta med deg strikket og kom
strikkball
SUBSTANTIV
Av ball
Liten tyball som er festa til ein strikk
Fly som ein strikkball
strikke
SUBSTANTIV
Frå lågtysk, tysk; same opphav som strikk
reip, tau
Leggje strikka kring halsen på ein
Ein skal ikkje tale om strikke i hengd manns hus