bokmålsordboka
skakk
ADJEKTIV
Norrønt skakkr
En skakk stolpe
Hatten satt skakt på hodet
Ergre seg skakk
Ergre seg svært
skakke
SUBSTANTIV
Skakk stilling
Stå på skakke (på skjeve)
Gå på skakke (på skjeve, dårlig)
skakke
VERB
Stille på skakke
Skakke på hodet
skakk-kjørt, skakkjørt
ADJEKTIV
Forkvaklet, ødelagt
Skakkjørt ungdom
nynorskordboka
skakk
SUBSTANTIV
Samanheng med skjekel
Bratt leivning av eit lad eller ein stakk
skakk
ADJEKTIV
Norrønt skakkr
Som hallar til eine sida; skeiv
Ein skakk stolpe
Ergre seg skakk (ergre seg svært)
Adverb:
Hatten sat skakt på hovudet
Skeiv, vind, som har vride seg
skakke
SUBSTANTIV
Det å vere skakk; punkt, stad, der noko er skeivt
Rang lei; skeiv stode
Stå på skakke
Gå på skakke (gå skeivt, dårleg)
skakke
VERB
Norrønt skakka
Setje skeivt eller skakt; skjekke
Skakke på hovudet
Skiple eit (til)høve; gjere einkvan noko (særleg skade)
Det skakkar deg ikkje å gje det bort