wordify
bokmålsordboka
sanning
SUBSTANTIV
sannhet
Få høre sanninga
Det er gudsens sanning
sanningskjær
ADJEKTIV
sanndru, sannferdig
nynorskordboka
sanning
SUBSTANTIV
Det å vere sann; samsvar med røynda eller med dei verkelege tilhøva
Tvile på sanninga i ein påstand
Reine, skire sanninga
Gudsens sanning
I sanning eit godt menneske (verkeleg)
Forteljing, utsegn som samsvarer med det røynlege
Halde seg til sanninga
Seie, fortelje sanninga (òg: seie si verkelege meining utan atterhald)
Absolutt sanning
Filosofisk sanning
Vitskapleg sanning
Det å sanne; stadfesting, visse
Eg fekk ikkje noka sanning på det
truskap, ærlegdom
Tene Herren i sanning
sanningsapostel
SUBSTANTIV
sanningsvitne
sanningsgehalt
SUBSTANTIV
sanningsinnhald, sanningsverdi
sanningsinnhald
SUBSTANTIV
Kva og kor mykje som er sant i ei utsegn
Tvile på sanningsinnhaldet i ei soge