wordify
bokmålsordboka
ruve
SUBSTANTIV
Norrønt rúfa
haug, stabel
ruve
VERB
Virke stor
Han ruvde godt i den svære pelsen
Fjella ruver i bakgrunnen
nynorskordboka
rue, ruve
SUBSTANTIV
Mellomnorsk rufa
haug, dunge, stabel
Ei rue med flatbrød
Klump, klatt med ekskrement frå dyr
ruve
SUBSTANTIV
Norrønt hrufa
Sårskorpe, rur
Rive av ei ruve
ruve
VERB
Samanheng med rue
Ta stor plass, sjå stor ut; gjere (mykje, lite) av seg; skrøyve
Fjella ruver i bakgrunnen
Eit verk som ruver i musikkhistoria
Verke så eller så (stor), sjå ut til
Ho ruver for å vere minst ti år
ruve
VERB
Av ruve
Om sår:
Ruve seg
Setje skorpe