bokmålsordboka
ruin
SUBSTANTIV
Fra latin av ruere ‘falle i grus’
(rest av) sammenstyrtet byggverk
Ruinene av en steinkirke
Byen lå i ruiner
økonomisk ruin
ruinhaug
SUBSTANTIV
Haug med ruiner
ruinere
VERB
Skattene ruinerer folk
nynorskordboka
ruin
SUBSTANTIV
Frå latin av ruere ‘falle i grus’
(rest av) nedfalle byggverk
Ruinane av ei steinkyrkje
Byen låg i ruin
økonomisk ruin
ruinhaug
SUBSTANTIV
Haug med ruinar
ruinere
VERB
øydeleggje økonomisk, arme ut
Bli ruinert (miste pengane og verdiane sine)