wordify
bokmålsordboka
rigg
SUBSTANTIV
Fra engelsk
Master og tauverk på et skip
Innretning til boring i fjell eller på havbunnen
Borerigg, oljerigg
rigger
SUBSTANTIV
Person som har rigging av skip til yrke
riggerverksted
SUBSTANTIV
rigge
VERB
Utstyre fartøy med rigg; som adjektiv i perfektum partisipp:
En solid rigget skute
Rigge opp, til
Sette opp, stelle i stand
Rigge ned
Ta ned
utstyre, pynte, stase
Rigge seg ut, til
nynorskordboka
rigg
SUBSTANTIV
Frå engelsk
Mast(er) og tauverk på eit skip
borerigg
rigge
VERB
Utstyre (fartøy) med rigg i perfektum partisipp:
Ei solid rigga skute
Rigge ned
Ta ned
Rigge opp
Setje opp (til dømes høgtalaranlegg)
Rigge til
Gjere klar
Refleksivt: kle, klede, pynte
Rigge seg ut, til
rigge opp
Setje opp (til dømes høgtalaranlegg); Sjå: rigge
rigge ned
Ta ned; Sjå: rigge