wordify
bokmålsordboka
prakker
SUBSTANTIV
gnier, snik
prakke
VERB
Fra lavtysk prachen ‘tigge’
I forbindelsen
Prakkes med noe (bale, streve med)
nynorskordboka
prakkar
SUBSTANTIV
Pengekjær, havesjuk person; gniar, mammonstræl, gjerrigknark
prakkarskap
SUBSTANTIV
knusleskap, pengegir, havesjuke, gjerrigskap
prakke
VERB
Frå lågtysk prachen ‘tigge’
I uttrykk:
Prakke på ein
Nøyde, presse, tvinge ein til å ta mot (noko)
bale, streve, plundre; refleksivt:
Prakkast med pliktarbeid (mødast)
spare
Prakke på kvart øre