bokmålsordboka
pink
SUBSTANTIV
En som halter
Haltepink
pinke
VERB
pinke
VERB
Fra svensk
Late vannet, slå lens
nynorskordboka
pink
SUBSTANTIV
Jamfør svensk pinka ‘pisse’
Alkoholfattig brennevin; (oppvarma) blandingsdrikk
Mjølkepink
Nedsetjande: politi, purk
Bli huka av pinken (bli arrestert)
pink
SUBSTANTIV
Av pinke
Ein som haltar; jf haltepink
pinke
VERB
Uvisst opphav
pinke
VERB
Frå sv.
Late vatnet, slå lens; pisse