wordify
bokmålsordboka
pikk
SUBSTANTIV
Lite slag; pikkende lyd
pikk
SUBSTANTIV
Norrønt pikkr; beslektet med pigg
penis
pikk
SUBSTANTIV
I uttrykket
Pikk og pakk
Alle eiendeler, småsaker, reisegods, flyttelass
pikkels
SUBSTANTIV
Fra engelsk av pickle ‘saltlake, eddik’
Grønnsakbiter nedlagt i krydret eddik
nynorskordboka
pikk
SUBSTANTIV
Av pikke
Lite slag, kakk; pikkande lyd
Eit pikk på døra
Eit pikk med hakka
I barneleik:
Gje pikken el. tikken (pikke i den som ein når att; jamfør tikk)
pikk
SUBSTANTIV
Norrønt pikkr; jamfør pik
penis
pikk
SUBSTANTIV
I uttrykk:
Pikk og pakk
Alt ein har med seg, ferdagods, flyttelass
pikk
SUBSTANTIV
Lågtysk, frå fransk pique ‘spyd’
agg, nag, uvilje
Ha ein pikk til (ha uvilje mot, eit horn i sida til)