wordify
bokmålsordboka
omgjenge
SUBSTANTIV
Fra svensk
omgang
omgjengelig
ADJEKTIV
Fra tysk
Som er lett å omgås, enkel, liketil
Være blid og omgjengelig
nynorskordboka
omgi, omgje, omgjeve
VERB
Etter tysk
Liggje (ringe seg) omkring
Nye drabantbyar omgjev hovudstaden
Refleksivt: ha omkring seg
Diktatoren omgav seg med livvakter
omgivnad, omgjevnad
SUBSTANTIV
Av omgi
Noko (særleg område, landskap) som ligg omkring; omland; miljø
Gjere seg kjend i omgjevnaden sin
Huset hadde vakre omgjevnader
Folk omkring
Ikkje forstyrre omgjevnadene
omgjenge
SUBSTANTIV
Frå svensk, jamfør norrønt umgengi ‘det å gå omkring’
omgang, samliv
Ha omgjenge med all slags folk