wordify
bokmålsordboka
motiv
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, fra middelalderlatin av motivus ‘som setter i bevegelse’; beslektet med mosjon
beveggrunn, drivkraft, formål
Vikarierende motiv (se vikariere)
Handle ut fra edle motiver
Motivene for en forbrytelse, en handling
Jur. grunngiving for et lovforslag, lovforarbeid
Del av et mønster; det en fotograferer; emne for et kunstverk
Bilder med motiver fra eldre bydeler
Et godt motiv
Bergtaking er et vanlig motiv i folkevisene
I musikk kort tonerekke; i musikk minste melodiske eller rytmiske enhet i en komposisjon
motivasjon
SUBSTANTIV
Fra engelsk av motivate ‘motivere’
drivkraft, motivering
Mangle motivasjon for langvarig skolegang
motivering
SUBSTANTIV
Det å motivere; motivasjon; grunngivning
Han trakk seg med den motivering at det ble for dyrt
motivikk
SUBSTANTIV
I musikk behandling av motiv
nynorskordboka
motiv
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, frå mellomalderlatin av adjektiv motivus ‘som set i rørsle, drivande’; av mosjon
grunn, tildriv, drivkraft, formål
Motivet for, til ei handling, eit brotsverk
Handle ut frå edle motiv
Vikarierande motiv (sjå vikariere)
I jus: grunngjeving for eit lovframlegg
Lovførearbeid
Tanke, oppleving eller inntrykk som emne for eit kunstverk; det ein fotograferer; del av eit mønster
Bergtaking er eit vanleg motiv i folkevisene
Eit godt motiv
Målarstykke med motiv frå eldre bydelar
I musikk: stutt tonerekkje, minste melodiske eller rytmiske eining i ein komposisjon
motivasjon
SUBSTANTIV
Frå engelsk av motivate ‘motivere’
drivkraft, tildriv, motivering
Mangle motivasjon for langvarig skulegang
motivering
SUBSTANTIV
Det å motivere; motivasjon; grunngjeving
Han trekte seg med den motiveringa at det vart for dyrt
motivikk
SUBSTANTIV
I musikk: behandling av motiv