wordify
bokmålsordboka
los
SUBSTANTIV
Lavtysk lots(man), fra middelengelsk ‘veiviser’
Person som rettleder skip i havneområde eller ukjente farvann
Havnelos, kystlos, statslos
Få los om bord
los
SUBSTANTIV
Tysk ‘løs’, egentlig kommandoord som inneholder en oppfordring om å slippe hundene løs
Det at en jakthund gir hals når den forfølger vilt
Losen gikk oppi lia
Få los
Elglos, harelos
losbåt
SUBSTANTIV
Av los
Fartøy brukt til å frakte loser til og fra skip i sjøen
losfisk
SUBSTANTIV
Fordi en trodde at fisken viser haien veien til åte
Blålig fisk i taggmakrellfamilien, Naucrates ductur
nynorskordboka
lós
SUBSTANTIV
Tysk ‘laus’, eigenleg kommandoord til ein hund når ein slepper han laus
Det at ein jakthund gøyr når han forfølgjer vilt
Få lós
Lósen gjekk oppi lia
los, lós
SUBSTANTIV
Lågtysk lots(man) frå mellomengelsk lodesman ‘vegvisar’ av gammalengelsk lad ‘veg’; jamfør lei
Person som rettleier skip i hamneområde eller ukjende farvatn
Hamnelós
Kystlós
Få lós om bord
los, lòs
SUBSTANTIV
Norrønt los ‘(opp)løysing’; samanheng med laus
losning, glid
Kome på lòs(et) (kome i gang, bli laus el. ferdig)
Elva fekk isflaket på lòs
Sleppe seg på lòs