wordify
bokmålsordboka
lærd
ADJEKTIV
Norrønt lærðr, opphavlig perfektum partisipp av III lære
Som har store teoretiske kunnskaper, kunnskapsrik
Lek og lærd
En lærd mann
Sprenglærd
Som substantiv:
De lærde strides
De sakkyndige er uenige
Som er preget av boklig lærdom
Den lærde skole (fra 1809 til 1869: offisiell betegnelse for latinskolen)
Lærd stil
En lærd avhandling
lærdom
SUBSTANTIV
Norrønt lær(i)dómr
kunnskap, kunnskapsmengde
Barnelærdom
Lærdommen er lett å bære
I uttrykket
Ta lærdom av noe (lære av noe)
lærdomssete
SUBSTANTIV
Sentrum for høyere undervisning
nynorskordboka
lærd
ADJEKTIV
Norrønt lærðr; eigenleg perfektum partisipp av lære; jamfør -lært
Som har store teoretiske kunnskapar; kunnskapsrik
Ein lærd mann
Lek og lærd
Som substantiv
Dei lærde granskar spørsmålet
Dei lærde stridest
Dei sakkunnige er usamde
òg i sms som:
boklærd, sprenglærd
Som høyrer til eller er prega av bokleg lærdom
Ei lærd avhandling (ofte: innvikla, omstendeleg)
Den lærde skulen (frå 1809 til 1869 offisiell nemning for latinskulen)
lærdom
SUBSTANTIV
Av lære
Kunnskap(smengd)
Barnelærdom
Lærdomen er lett å bere
røynsle; åtvaring
Ta lærdom av noko
lærdomssete
SUBSTANTIV
Sentrum for vitskapleg studium og gransking