wordify
bokmålsordboka
lin
SUBSTANTIV
Norrønt lín, fra latin
Plante av en slekt i linfamilien, særlig den dyrkede arten Linum usitatissimum
Høstede stengler av dyrket lin (1); garn, tøy, tøystykke av lin (1)
Halvlin
Som del av en drakt:
Hodelin
linbendel
SUBSTANTIV
Plante av en slekt i nellikfamilien, særlig ugresset Spergula arvensis
lind
SUBSTANTIV
Norrønt lind
Løvtre av slekten Tilia i lindefamilien
linde
SUBSTANTIV
Norrønt lindi, egentlig ‘lindebast’
Langt bånd til å vikle om noe, særlig til reiving av spedbarn, eller til pynt
nynorskordboka
lin
SUBSTANTIV
Norrønt lín, latin linum
(plante av) slekt i linfamilien, særleg den dyrka arta Linum usitatissimum
Hausta stenglar av dyrka lin garn, ty, klede(plagg) av dyrka lin
Halvlin
Pannelin
Røyte lin
Fiskegarn utanom tenlane
lin
SUBSTANTIV
Av line
Det å spakne, gje seg; stogg, opphald
Det er ikkje lin på regnet
Den sjuke har ikkje lin (dvs i smertene)
lin
ADJEKTIV
Norrønt linr; jamfør linn
mjuk; slak; linn
lind
SUBSTANTIV
Norrønt lind; truleg samanheng med linn
(lauvtre av) slekta Tilia