wordify
bokmålsordboka
kult
SUBSTANTIV
Beslektet med kalv
Kollektivt: (knust) stein mellom 8 og 20 cm som brukes til veianlegg, støping og lignende
Rund, kraftig skapning
ørreten var en fin kult på halvkiloen
Han er blitt en ordentlig kult
Liten stokk
Rorkult
kult, kultus
SUBSTANTIV
Fra latin av colere ‘dyrke’
Nesegrus beundring, forguding; religion omsatt i rituell handling, praktisk utøvelse av religion, gudstjeneste
Personkult
kultminne
SUBSTANTIV
Minne om gammel hedensk kult
nynorskordboka
kult
SUBSTANTIV
Samanheng med kalv
Rund bergtopp, koll
Nevestor (eller større) stein til fyllmasse, i veg og liknande
Tettbygd, lubben, kraftig skapning, person; storfisk
Han har vorte ein retteleg kult
Få ein fin kult
Attarste, feitaste stykket på sau
kubbe; liten stokk, pinne
Rorkult
kult
SUBSTANTIV
kultus
kultdyr
SUBSTANTIV
Kultisk dyr
Hesten var eit kultdyr
kultegris
SUBSTANTIV
Sjå kult
2–3 månader gammal gris