wordify
bokmålsordboka
kjekk
ADJEKTIV
Gjennom dansk, fra tysk keck; beslektet med kvikk
Grei, hyggelig, real
En knakende kjekk kar
Om aktivitet, situasjon eller lignende: hyggelig, trivelig
Ha det kjekt
Gjøre noe kjekt i helgen
Tiltalende, attraktiv
Kjekk og pen
frisk
Være helt kjekk igjen
Nyttig, praktisk
Et kjekt plagg
En kjekk bil
Modig, freidig
Det var svært så kjekk du er
Være kjekk i munnen
kjekkas
SUBSTANTIV
Brautende, freidig person; jamfør kjekk
kjekkaseri
SUBSTANTIV
Det å oppføre seg som en kjekkas
kjekkel
SUBSTANTIV
Av kjekle
Det å kjekle; krangel, trette
nynorskordboka
kjekk
ADJEKTIV
Gjennom dansk, frå tysk keck; samanheng med kvikk
Grei, snill, real
Ein kjekk kar
Kjekke folk
Om aktivitet, situasjon eller liknande: hyggjeleg, triveleg
Ei kjekk oppleving
Ha det kjekt
Det er kjekt å gå tur i skogen
Tiltalande, attraktiv
Han var flink, kjekk og rik
frisk
Ho kjende seg ikkje heilt kjekk
Nyttig, praktisk
Ein liten og kjekk bil
Modig, djerv, freidig
Gjere seg kjekk
kjekkas
SUBSTANTIV
Person som heile tida kjekke seg
kjekkaseri
SUBSTANTIV
Det å te seg som ein kjekkas
kjekke
VERB