wordify
bokmålsordboka
kime, kim
SUBSTANTIV
Fra lavtysk
Spire, plantefoster i frø; groe, embryo
I overført betydning: spire; opphav
I dette utsagnet lå det en kime til uro og misnøye
kimblad
SUBSTANTIV
I botanikk: blad som vokser ut fra kimstengel; frøblad
I fysiologi: hvert av de tre lagene av småceller som et foster på et svært tidlig stadium er bygd opp av
kimbrer
SUBSTANTIV
Av latin cimber
I oldtiden: person av en germansk folkestamme, trolig fra Jylland
nynorskordboka
kime, kim
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
Lite planteanlegg i dvaletilstand i frøet; groe, embryo
I overført tyding: spire; opphav
Her ligg kimen til løysinga
kimblad, kimeblad
SUBSTANTIV
I botanikk: blad som veks fram frå kimstengel; frøblad
I fysiologi: kvart av dei tre laga av småceller som eit foster på eit svært tidleg stadium er bygd opp av