bokmålsordboka
kaper
SUBSTANTIV
Fra nederl. , av kapen ‘kapre’
Om eldre forhold: væpnet privateid fartøy som har en stats tillatelse til å beslaglegge fiendtlige handelsskip
Engelske fregatter forsøkte å stoppe norske kapere
Om eldre forhold: kaptein på el eier av kaper
kaperbrev
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: skriftlig tillatelse fra et lands myndigheter til å drive kaperfart
kaperfart
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: virksomhet med kaperskip
Utbyttet fra kaperfarten var av og til betydelig
kaperkrig
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: krigføring til havs ført av kaperskip
nynorskordboka
kaper
SUBSTANTIV
Frå nederlandsk , av kapen ‘kapre’
Om eldre forhold: væpna privateigd fartøy som med tillating frå ein stat tek handelsskip til fienden
Om eldre forhold: kaptein på eller eigar av kaper
kaperbrev
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: skriftleg løyve frå styresmaktene i eit land til å drive kaperfart
Ein del regjeringar skreiv ut kaperbrev
kaperfart
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: verksemd med kaperskip
Han dreiv kaperfart mot hanseatane
kaperfartøy
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: kaper kaperskip
Skipet vart brukt som kaperfartøy