wordify
bokmålsordboka
havne
VERB
Norrønt hafna ‘føre (skip) i havn’; av havn
Komme (til eller på), ende, lande
Hun havnet i Bergen som forretningskvinne
Kjøre utfor veien og havne på sykehus
Havne på hodet i grøfta
Havne langt nede på resultatlista
havne, hamne
VERB
Av havn
beite
Ha på beite, la beite
havnegang, hamnegang
SUBSTANTIV
havn
havnehage, hamnehage
SUBSTANTIV
Inngjerdet hamn, havnegang
nynorskordboka
hamn
SUBSTANTIV
Norrønt hǫfn; samanheng med hevje
Stad der fartøy kan losse og laste eller søkje livd for vind og sjøgang
Byen hadde ei ypparleg hamn
Båten måtte søkje hamn
Kunstig hamn
Som etterledd i ord som:
båthamn, naudhamn, nødhamn, utskipingshamn
I overført tyding: trygg tilhaldsstad; livd
I hamn
På plass, i orden
Avsluttet eller gjennomført
Dei kom vel i hamn med prosjektet
Avtalen er no i hamn
Få i hamn ein ny plan
hamn
SUBSTANTIV
Norrønt hǫfn; av ha
beite, beitemark
Ein del av jordet vart frådelt til hamn
hamne
VERB
Norrønt hafna ‘føre (skip) i land’; av hamn
Stogge, slå seg til ro, kome (til eller på)
Hamne i Bergen
Hamne på sjukehus
Hamne på hovudet
hamne
VERB
Av hamn
beite
Kyrne hamnar i utmarka
Ha (dyr) på beite, la beite
Dei hamnar buskapen i kvea