wordify
bokmålsordboka
gong
SUBSTANTIV
Samme opprinnelse som gongong
gongong
gongong
SUBSTANTIV
Gj eng.; fra malayisk; opprinnelig lydord
Slaginstrument av en rund metallplate og en klubbe som brukes i orkester og til signalinstrument
Slå på gongongen
Reddet av gongongen
I boksing: unngå å tape fordi runden er slutt; overf: komme ut av en uønsket situasjon i siste liten, ofte på grunn av ytre omstendigheter
Partiet ble reddet av gongongen takket være folkeavstemningen
gongongsignal
SUBSTANTIV
signal laget med lyden fra gongong
nynorskordboka
gong
SUBSTANTIV
Same opphav som gongong
gongong
Slå på gongen
gong
SUBSTANTIV
Av gå; same opphav som gang
Einskilt tilfelle da noko hender
Det var ein gong ein konge
Ein gong i neste månad
Det hende mange gonger at …
Ein sjeldan gong
Enda ein gong
Ein gong til
Mang ein gong
Nokre gonger
Kvar einaste gong
Dei treftest einkvan gongen
Denne gongen var det ho som vann
Førre gongen tapte ho
Neste gong går det betre
Det er siste gongen eg gjer det
Eg var der for første gong
éin gong for alle
Slik at ein ikkje treng ta det opp att meir
Ein gong imellom
Av og til, stundom
Dei reiste bort ein gong imellom
Ender og gong
Somme tider
Stundom
For éin gongs skyld
Berre denne eine gongen
Gong og annan
Somme tider
Stundom
Gong på gong
Stadig vekk
Med éin gong
Straks
Om gongen
Så mykje eller så mange (av det som er nemnt) for kvar einskild gong
Kome to og to om gongen
Vere vald for fire år om gongen
På éin gong
Samstundes
Brukt om kvar einskild oppattaking av viss mengd eller storleik, ofte som uttrykk for multiplikasjon
Noreg er åtte gonger større enn Danmark
Vi fiska tre gonger så mykje som dei
Tre gonger tre er ni
porsjon, omgang
Ein gong med øl
gangart, gongeart
SUBSTANTIV
Måte eit dyr, særleg hest, går eller spring på
Hingsten slo over i feil gangart
Måte eit menneske går på; ganglag
gangbane, gongebane
SUBSTANTIV
Del av veg som er reservert fotgjengarar