wordify
bokmålsordboka
glis
SUBSTANTIV
Bredt flir
Sette opp et glis
dollarglis
glissando
SUBSTANTIV
Av glissando
Det å spille eller synge glissando
glise
VERB
Norrønt glissa; beslektet med glimre; glimte og glissen
Lyse, skinne (stygt) fram
Et uhyggelig syn gliste mot oss
Vise tenner; flire (hånlig)
Han gliste bredt
Stå og glise
glissen
ADJEKTIV
Beslektet med glise
spredt, utett
Noen glisne strå
Bli glissen i håret
Bli glissent i rekkene
Det var glissent på benkeradene
Glissen skog
nynorskordboka
glis
SUBSTANTIV
Det å glise; (hån)flir
Vere til glis og lått (bli (hån)ledd av, vere til åtløye)
Tørke gliset av
Få (nokon) (som flirer) alvorleg att (med å seie eller gjere noko)
glis
SUBSTANTIV
Person som gliser mykje
glise
SUBSTANTIV
glip, sprekk, op
Ei glise mellom stokkane
glissando
SUBSTANTIV
Det å spele eller syngje glissando