wordify
bokmålsordboka
fører
SUBSTANTIV
Av føre
Person som leder noe; leder, styrer
Som etterledd i ord som:
forretningsfører, hærfører, ordfører
Person som styrer et kjøretøy; kjører
Fører av motorkjøretøy
førerhund
SUBSTANTIV
Hund som er opplært til å lede blinde og svaksynte
førerhus
SUBSTANTIV
Rom for føreren på lastebil, tog eller lignende
førerkort
SUBSTANTIV
Skriftlig tillatelse av offentlig myndighet til å føre motorkjøretøy
Ta førerkort
Få inndratt førerkortet
Ha førerkort for klasse B
nynorskordboka
førar
SUBSTANTIV
Av føre
Person som leier noko; styrar, leiar
Parlamentarisk førar
Førar for motstandsgruppa
Som etterledd i ord som:
hærførar, ordførar, reiseførar
Person som styrer eit køyretøy; køyrar
Førar av motorvogn
førarprøve
SUBSTANTIV
Praktisk og teoretisk prøve som ein må greie for å få førarkort
førarevne
SUBSTANTIV
Evne som førar
førarskap
SUBSTANTIV
Leiande stilling; leiing
Ha førarskapen for flokken