wordify
bokmålsordboka
forseil
SUBSTANTIV
Seil som henger fremst på seilbåt eller seilskute; jamfør jager og spinnaker
Et trekantet forseil
Få opp et forseil
nynorskordboka
forsegling
SUBSTANTIV
Det å forsegle
Forsegling av vindauge
Forsegling av kontrakta
Noko som ein forseglar med; segl
Bryte forseglinga
Ei vare med ubroten forsegling
forsegle
VERB
Frå lågtysk; av for- og segl
Stengje med segl
Forsegle ein konvolutt
validere med segl
Forsegle eit dokument
Dekkje slik at innhaldet ikkje kjem ut
Forsegle ei krukke
Flaska var forsegla
Stengje for tilgang; plombere; låse
Politiet forsegla døra til huset
I overført tyding: fullbyrde, validere gjennom ein gest
Forsegle ei avtale med eit handtrykk
Forsegle kjærleik med eit kyss