wordify
bokmålsordboka
forlegen
ADJEKTIV
Fra tysk opprinnelig ‘som har tatt skade av å ligge’
blyg, sjenert, brydd
Bli forlegen
Ikke gjør meg forlegen
Hun var ikke det minste forlegen
Brukt som adverb
Se forlegent ned i bakken
forlegenhet
SUBSTANTIV
Kinkig situasjon; knipe
Sette en i forlegenhet
Være i forlegenhet for penger
Det å være forlegen blygsel, sjenanse
Rødme av forlegenhet
nynorskordboka
forlegen
ADJEKTIV
Frå tysk opphavleg ‘som har teke skade av å liggje’
blyg, sjenert, brydd
Bli forlegen
Eg gjorde han forlegen
Bli sett i ein forlegen situasjon
Brukt som adverb
Han mumla forlegent eit kort svar
forlegenheit
SUBSTANTIV
Kinkig situasjon; knipe
Setje nokon i forlegenheit
Stille presidenten i stor forlegenheit
Det å vere forlegen blygsel, blygsle
Raudne av forlegenheit
Vinne over forlegenheita si
Bli gripen av forlegenheit