bokmålsordboka
fleip
SUBSTANTIV
Norr. fleipr ‘vas, fjas’
Si noe på fleip
Tåle fleip
En upassende fleip
Person som fleiper mye
En upålitelig fleip
fleipe
VERB
Norrønt fleipa
Gjøre narr, spøke
Fleipe med noen
Han fleiper med alt
Vi bare fleiper
fleipete, fleipet
ADJEKTIV
Preget av fleip fjasete; flåkjeftet
Han hadde en frekk og fleipete tone
En fleipete type
nynorskordboka
fleip
SUBSTANTIV
Norrønt fleipr ‘vas, fjas’
gjøn, skjemt, ironi; erting, spitord
Seie noko på fleip
Du toler vel fleip
Ein uskuldig fleip
Fleipete person
Ein useriøs fleip
fleipe
VERB
Norrønt fleipa
Gjere narr, skjemte, gjøne
Eg berre fleiper
Fleipe med nokon
fleipen
ADJEKTIV
fleipete
ADJEKTIV
Prega av fleip fjasete, skjemtsam; flåkjefta
Fleipete kommentarar
Ein fleipete undertone
Den fleipete kollegaen