wordify
bokmålsordboka
fille
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt -filla ‘-skinn’; beslektet med fell
tøyremse, lapp, klut
Rive i filler
Legge en fille på såret
Som etterledd i ord som:
skurefille
Særlig i flertall: slitt klesplagg
Gå i bare filler
Ikke filla
Ikke noe, ikke det grann
Så fillene fyker
Vilt og ubehersket
Slåss så fillene fyker
Politikerne diskuterer så fillene fyker
fnugg
fille
ADJEKTIV
Samme opprinnelse som fille
skarve, elendig
En fille tikroning
fillebikkje
SUBSTANTIV
elendig bikkje
filledokke, filledukke
SUBSTANTIV
Dokke av tøyfiller
nynorskordboka
fille
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt -filla ‘-skinn’; samanheng med fell
tøyremse, lapp, klut
Rive i filler
Leggje ei fille om såret
Som etterledd i ord som:
skurefille
Særleg i fleirtal: slite klesplagg
Gå i berre fillene
Ikkje filla
Ikkje noko, ikkje det grann
Så fillene fyk
Vilt og styrlaust
Slåst så fillene fyk
Politikarane kranglar så fillene fyk
fjom
fille
ADJEKTIV
Same opphav som fille
skarve, ring, elendig
Ein fille tikroning
fillebikkje
SUBSTANTIV
elendig bikkje
filledokke
SUBSTANTIV
Dokke av tøyfiller