wordify
bokmålsordboka
diskré, diskre, diskret
ADJEKTIV
Gjennom fr. discret; fra lat. discernere ‘atskille, skille mellom’; jf diskret
Som vet å holde på en hemmelighet; taktfull, forsiktig
Et diskré vink
Hun var diskré og stilte ikke flere spørsmål
Brukt som adv
Holde seg diskré i bakgrunnen
Dempet, moderat
En diskré parfyme
Diskré farger
Diskré belysning
diskreditt
SUBSTANTIV
miskreditt, vanry
Gå til ordforklaring for "diskreditt"
diskrepans
SUBSTANTIV
Av latin discrepare ‘ikke passe sammen’; jamfør krepere
misforhold, avvik, ulikhet
Diskrepans mellom ord og handling
Gå til ordforklaring for "diskrepans"
nynorskordboka
diskré, diskre, diskret
ADJEKTIV
Gjennom fr. discret; frå lat. discernere ‘skilje åt, skilje mellom’; jf diskret
Som veit å teie med ein løyndom; taktfull, omsynsfull, varsam
Han var diskré og stilte ikkje fleire spørsmål
Ho sa det på ein diskré måte
Brukt som adv
Halde seg diskré i bakgrunnen
Dempa, moderat
Diskré fargar
Et diskré skilt
diskreditt
SUBSTANTIV
miskreditt, vanry
diskrepans
SUBSTANTIV
Av latin discrepare ‘ikkje høve saman’; jamfør krepere
mishøve, avvik, ulikskap
Diskrepansen mellom ideal og røyndom