wordify
bokmålsordboka
miskreditt
SUBSTANTIV
Fra tysk, trolig etter fransk egentlig ‘dårlig kreditt’
vanry
Bringe firmaets navn i miskreditt
Komme i miskreditt hos noen
Være i miskreditt
Ha dårlig ord på seg
nynorskordboka
miskreditt
SUBSTANTIV
Frå tysk, truleg etter fransk; eigenleg ‘dårleg kreditt’
vanry, vanvyrdnad
Kome i miskreditt hos nokon
Vere i miskreditt
Ha dårleg ord på seg