bokmålsordboka
borte
ADVERB
Norrønt burtu, brottu; jamfør bort
På et sted som ligger mer eller mindre langt fra et utgangspunkt; til forskjell fra oppe og nede
Arbeide borte på jordet
Katten sitter borte ved ovnen
Borte bra, men hjemme best
Borte vekk
Sporløst forsvunnet
Tyvegodset er borte vekk
Ikke til stede; forsvunnet, fraværende
Være borte fra arbeid
Saksa er blitt borte
Hun var og ble borte
Holde seg borte fra
Ikke bruke
Holde seg borte fra alkohol
Være borte
Han var borte et øyeblikk
Bli borte på sjøen
Bli borte
Forsvinne, utebli
Ikke være borte
Være dyktig
SUBSTANTIV
I idrett: kamp på bortebane
borteboer, bortebuer
SUBSTANTIV
Elev, student som ikke bor hos foreldrene under studiene
bortelag
SUBSTANTIV
I idrett: lag som spiller på bortebane
nynorskordboka
borte
ADVERB
Norrønt brottu, burtu; jamfør bort
På ein stad som ligg meir eller mindre langt frå eit utgangspunkt; heimanfrå; ute; til skilnad frå nede og og oppe
Langt borte
Bli lenge borte
Halde seg borte frå dårlege kameratar
Sjå nokon borte i vegen (jamfør borti)
Sitje borte ved vindauget
Dei såg han borte på øya (jamfør bortpå)
Borte bra, men heime best
Halde seg borte frå
Ikkje nytte
Halde seg borte frå alkohol
Borte vekk
Sporlaust forsvunnen
Tjuvgodset er borte vekk
Bli, vere borte
Vere borte i
Ikkje til stades; fråverande
Vere borte frå jobb
Straumen er borte
Ikkje vere borte
Greie seg; ikkje vere duglaus, ikkje vere god å kome ut for
bortebane
SUBSTANTIV
I idrett: anna bane enn den som eit lag høyrer heime på; motsett heimebane
bortebuar
SUBSTANTIV
Elev, student som ikkje bur hos foreldra under studia
bortekamp
SUBSTANTIV
I idrett: kamp på bortebane