wordify
bokmålsordboka
beære
VERB
Fra tysk; av ære
Gjøre ære på
Beære noen med sitt nærvær
Jeg kjenner meg beæret
Gå til ordforklaring for "beære"
nynorskordboka
æra
SUBSTANTIV
Latin aera ‘tal, årstal som kronologisk utgangspunkt’, eigenleg fleirtal av aes ‘kopar, koparmynt’
tidbolk, epoke
Ein ny æra for norsk skisport
ær
SUBSTANTIV
Norrønt æðr
ærfugl
ære
SUBSTANTIV
Seint norr. æra; frå l.ty. ere
Vyrdnad, heiderleg omdømme, gjetord, ry, glans, respekt
Vinne ære
I ordtak:
Når lorten kjem til ære, veit han ikkje korleis han vil vere
Kome til (heider og) ære
Setje si ære i å gjere det bra
(sterk) ros, høg grad av påskjøning, hylling; ærevising
Dette er til ære for deg
Gjere ære på maten
Vise at ein set pris på maten
Ha æra for
Vere den som fortener ros for (noko)
Vise ein den siste ære
Vere til stades i gravferda til ein
æra er lettare gått enn fått
Det var ei ære for staden at kongen kom på vitjing
Rose, hylle ein
Gjere ære på ein
Han gjorde oss den æra at han kom
Fortene ros, vørdnad
Vere all ære verd
Noko som heidrar ein, noko som gjev vyrdnad, gjetord
Det er ikkje stor ære i det
Det er inga ære i slikt
Kjensle hos det einskilde mennesket av indre verd; sjølvvyrdnad; sjølvkjensle
Ho bar inga ære i seg
Dette går på æra mi
Gå på æra laus
Eit folk utan ære
Gå eins ære for nær
òg: godt namn og rykte
Redde æra
I høgtidleg lovnad
Underskrive sjølvmeldinga på ære og samvit
sømd
I tukt og ære
Ikkje ha ære i livet
beine, teneste
Gjere ein ei ære
Den som gjer ei ære, får ei ære att
Den eine æra er den andre verd
ære
VERB
Norr. æra; frå l.ty. eren
Syne ære, vyrdnad
Du skal ære far din og mor di
Dei gamle skal ein ære, dei unge skal lære
Gjere ære på, heidre
Ho vart beden inn i beste stova og æra med det likaste huset hadde
Tilbe, dyrke, vise ærefrykt
Elske og ære Herren