wordify
bokmålsordboka
bande
SUBSTANTIV
Fra fransk, eller italiensk, opprinnelig fra germansk ‘flokk under felles banner’
Kriminell gjeng
En bande forbrytere
Som etterledd i ord som:
forbryterbande
gjeng, hurv
Be hele banden til middag
Gå til ordforklaring for "bande"
bande
VERB
Av bånd
Sette i bånd, band
Sette bånd på
Bande en tønne
Gå til ordforklaring for "bande"
bandefører
SUBSTANTIV
fører for en bande
Gå til ordforklaring for "bandefører"
bandemedlem
SUBSTANTIV
medlem av en bande
Tre av bandemedlemmene ble arrestert
Gå til ordforklaring for "bandemedlem"
nynorskordboka
bande
SUBSTANTIV
Frå fransk, eller italiensk, opphavleg frå germansk ‘flokk under felles banner’
Kriminell gjeng
Ein bande av forbrytarar
Som etterledd i ord som:
forbrytarbande, smuglarbande
gjeng, hurv
Be heile banden til middag
bande
VERB
Av band
Setje i band, binde
Setje band på; gyrde
Bande ei tønne
bandeførar
SUBSTANTIV
førar, leiar for ein bande
bandemedlem
SUBSTANTIV
medlem av ein bande
Eitt av bandemedlemane vart arrestert