bokmålsordboka
ørske
SUBSTANTIV
Norrønt ǿrska ‘vettløyse, galskap’
Forvirret eller sterkt åndsfraværende sinnstilstand
I ørska
Også: (svare, snakke) helt meningsløst, i hytt og vær
ørske
VERB
Snakke i ørska, fantasere
ørsken
ADJEKTIV
ørsk
ADJEKTIV
Av ør
nynorskordboka
ørske
SUBSTANTIV
Norrønt ǿrska ‘vitløyse, villskap’
Kjensle av å øre eller svimre
Sterkt forvirra eller medvitslaus sinnstilstand; sanseløyse
Gå i ørska
Svare i ørska (svare meiningslaust)
I ørska
òg: (tale, snakke) utan meining, i hytt og vêr
ørske
VERB
Tale i ørska, øre, fantasere
Nei, no ørskar du, – det der trur eg ikkje!
Ho låg og ørska heile natta i høg feber
ørskesæle
SUBSTANTIV
Vill og styrlaus glede; ekstase
ørsken
ADJEKTIV
Av ør
Vere ørsken i hovudet
Galen, vill, hissig (etter noko); ør
Er du reint ørsken?
Vere ørsken etter brennevin