bokmålsordboka
øresekk
SUBSTANTIV
Del av det indre øret
øresel
SUBSTANTIV
sel av familien Otariidae, som har ytre ører
øresnipp
SUBSTANTIV
ørespyttkjertel
SUBSTANTIV
Stor spyttkjertel foran og nedenfor øret
nynorskordboka
ørast
VERB
Norrønt ǿrast; av øre
Bli ør, øre
ørast i hovudet
ør
ADJEKTIV
Norrønt ǿrr; samanheng med sisteleddet i helorar
svimmel; fortumla, uklar i hovudet, øren
Bli ør i hovudet av alt bråket
galen, vitlaus; overlag brå og hissig; vill
Han er reint ør etter henne