wordify
bokmålsordboka
ætt
SUBSTANTIV
Norrønt ætt femininum; beslektet med eie
slekt
Gå til ordforklaring for "ætt"
ætt
SUBSTANTIV
Norrønt ætt, beslektet med tallordet åtte
Arkaiserende eller i dialekt: himmelretning; egentlig om 1/8 av horisonten
Gruppe på åtte runer, dvs. 1/3 av den eldre runerekken
Gå til ordforklaring for "ætt"
ætte
VERB
Av ætt jamfør norrøntættaðr ‘av den og den ætt’
nedstamme
ætte fra Harald Hårfagre
Gå til ordforklaring for "ætte"
nynorskordboka
ætta
ADJEKTIV
Norrønt ættaðr
Som kjem av ei viss ætt eller frå ein viss heimstad
Eg veit ikkje kvar han er ætta frå
Dei er ætta or same bygda
ættarminne, ætteminne
SUBSTANTIV
Arveminne, tradisjon i ei viss ætt
ættast
VERB
Særleg i uttrykk:
Katten ættast truleg frå Afrika
Dei ættast frå same bygda
ættast frå
ætte frå, vere ætta frå, vere utstokken frå
ættast frå
ætte frå, vere ætta frå, vere utstokken frå; Sjå: ættast