wordify
bokmålsordboka
åvelte
SUBSTANTIV
Av norrønt á ‘på’
Veltet stilling
Hesten lå i åvelte (på ryggen uten å kunne reise seg)
Gå til ordforklaring for "åvelte"
nynorskordboka
åvelt
SUBSTANTIV
Sjå åvelta
åvelte, ålvelte
Dette i åvelt
Liggje i åvelt
Køyre hesten i åvelt
åvelt
ADJEKTIV
åvelta, ålvelt, i koll, over ende; særleg som adverb:
Hesten ligg reint åvelt
Han gjekk åvelt
åvelte
SUBSTANTIV
Jamfør åvelta; jamfør òg ålvelte
åvelta stode; ålvelte
Liggje i åvelte (el. i åvelta)
Dette i åvelte
åvelta
ADJEKTIV
Jamfør norrønt afvelta
Velta over ende; i koll, med føtene i vêret; ålvelt
Eit åvelta lass
Ein åvelta båt
Ofte som adverb:
Hesten ligg åvelta