bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Av norrønt á ‘på’
Veltet stilling
Hesten lå i åvelte (på ryggen uten å kunne reise seg)
nynorskordboka
åvelte
SUBSTANTIV
Jamfør åvelta; jamfør òg ålvelte
åvelta stode; ålvelte
Liggje i åvelte (el. i åvelta)
Dette i åvelte
åvelte
ADVERB
Dette åvelte
Liggje åvelte
åveltes
ADVERB
På ryggen med føtene i vêret; åvelta
Hesten ligg åveltes
åvelt
ADJEKTIV
åvelta, ålvelt, i koll, over ende; særleg som adverb:
Hesten ligg reint åvelt
Han gjekk åvelt