wordify
bokmålsordboka
yre
VERB
Norrønt ýra
Falle som yr
Det yrer ute
yre
VERB
Kanskje beslektet med orm
myldre, vrimle; som adjektiv i presens partisipp:
Et yrende liv på torget
yr
ADJEKTIV
Uvisst opphav
oppspilt, stemningsberust
Være yr av glede
Være yr og vill
nynorskordboka
yre
SUBSTANTIV
Av yre
Stor hop eller dunge
yre
SUBSTANTIV
Av yre
Lokal, kvass regnbye eller snøbye
Regnyre
Snøyre
Det gjekk yrer rundt omkring dei
yre
VERB
Jamfør yrje; i avlydshøve til aure
Kome, strøyme på i stor, talrik mengd; yrje, kry, aule, myldre, vrimle
Det yrer og kryr av maur overalt
Gata yrer av folk
I presens partisipp:
Ei yrande mengd
Eit yrande liv
Rommet vart snart yrande fullt
Om fiskestim: lage yr; òg upersonleg
Det yrer av sildestimen
Om brå kjensle: strøyme gjennom kroppen; òg upersonleg
Det yrer i kroppen, i hovudet
òg: bruse, strøyme
Blodet yrer i årene
yre
VERB
Av yr
øse opp, skremme, gjere uroleg
Dei yrte bjørnen, reinen