bokmålsordboka
våe
SUBSTANTIV
Av
Uvøren kar, våghals
Uheldig person; stakkar
nynorskordboka
våe
SUBSTANTIV
Av
Uvanleg stor, farleg, vågal, uvørden kar; vågehals
Ein våe til kar
Stakkars halvtumsing, tufs
våeskap
SUBSTANTIV
Sjå -skap
Det å vere ein våe noko farleg eller ofseleg