wordify
bokmålsordboka
vik
SUBSTANTIV
Norrønt vík; av vike
Mindre (ofte trang) innskjæring i strandlinjen, liten fjordarm, kil, våg
Viker og sund
Inne i vika
Noe som ligner en vik (1)
Munnvik
Ha store viker i hårgarden over tinningene
vikamål
SUBSTANTIV
Av mål egentlig ‘språk som tales i Vika (Pipervika)'
(det gamle) folkemålet i Oslo
vikar
SUBSTANTIV
Latin vicarius ‘som trer i stedet for’
Person som midlertidig tar over en stilling, et embete for en annen
Ferievikar
Skaffe, holde vikar
Ha vikar i siste time
vikariat
SUBSTANTIV
Stilling som vikar
Søke et ledig vikariat
Et fem måneders vikariat
Tid da en vikarierer
Forlenge et vikariat
nynorskordboka
vik
SUBSTANTIV
Norrønt vík; av vike
Mindre (ofte trong) innskjering i strandlinja; liten fjordarm; kil, våg
Vikar og sund
Inst i vika
Noko som liknar ei vik
Munnvik
Ha store vikar i hårgarden over tinningane
vik
SUBSTANTIV
Av vike
Grad av utbøying på sagtennene i høve til sagbladflata
Lage vik med vikjern el. viktong
Lite avvik, avbrigde
vikar
SUBSTANTIV
Latin vicarius ‘som kjem i staden for’
Person som mellombels tek over ei stilling, eit embete for ein annan
Skaffe, halde vikar
Ha berre vikarar til lærarar
vikariat
SUBSTANTIV
Stilling som vikar
Søkje eit ledig vikariat
Tid da ein vikarierer
Forlengje eit vikariat