wordify
bokmålsordboka
vielse
SUBSTANTIV
Av vie
Det å forene i ekteskap, vigsel
Kirkelig, borgerlig vielse
Vielsen fant sted i Domkirken
vielsesattest
SUBSTANTIV
vigselattest
nynorskordboka
vigsel, vigsle
SUBSTANTIV
Norrønt vígsla; av vie
kyrkjeleg handling som går ut på at noko blir helga, lyst heilagt, til dømes eit ekteskap, ei ny kyrkje; vigsle
òg i sms som:
bispevigsel, bispevigsle, brurevigsel, brudevigsel, brurevigsle, brurvigsel, kyrkjevigsel, kyrkjevigsle
Seremoni ved borgarleg stifting av ekteskap
innviing
Vigsel av nybrua
vigselattest, vigsleattest
SUBSTANTIV
Offentleg attest for at ein er lovformeleg gift
vigselformular, vigsleformular
SUBSTANTIV
vigselmann, vigslemann
SUBSTANTIV
Embetsmann som står for borgarleg vigsel