wordify
bokmålsordboka
veke, veike
SUBSTANTIV
Fra lavtysk
Tråd, strimmel av vevd garn som suger opp brennstoff i lys eller lampe og brenner med klar flamme
veik, vek
ADJEKTIV
Norrønt veikr; beslektet med vike
svak
Ha en veik rygg
Veik i knærne
Være veik og sykelig
Ha en veik karakter
En veik regjering
nynorskordboka
veke
SUBSTANTIV
Norrønt vika; samanheng med vike og veksle
Tidsrom på sju dagar (rekna frå og med måndag til og med søndag)
Måndag er første dagen i veka
året har 52 veker
Vekedagar som ikkje er helg
arbeidsveke
Femdagars veke
Møtast ein gong i, for veka
Til og med sundag
Bli veka ut, til ende
Arrangement, tilskiping, høgtid som varer (om lag) ei veke (1)
Studentveke
Den stille veka (sjå still)
vekeavis
SUBSTANTIV
Avis som kjem ut éin gong i veka
vekeblad
SUBSTANTIV
Blad med lettare underhaldningsstoff, som kjem ut éin gong i veka
Nye vekeblad kvar tysdag
vekeavis
vekebladnovelle, vekebladsnovelle
SUBSTANTIV
Novelle i vekeblad; ofte nedsetjande.: novelle med liten litterær verdi
Ei typisk vekebladnovelle der dei får kvarandre til slutt