wordify
bokmålsordboka
utelukket, utelukka
ADJEKTIV
Som ikke får forekomme, umulig, utenkelig
Det er ikke utelukket at hun klarer eksamen
utelukke
VERB
Av lukke
Holde borte fra, hindre, se bort fra
Mange kvinner er utelukket fra yrkeslivet
Dette utelukker enhver annen forklaring
nynorskordboka
umogeleg, umogleg
ADJEKTIV
Ikkje mogleg; ugjerleg, utenkeleg
Ei umogeleg oppgåve
Det er (plent) umogeleg å kome over her
Det er ikkje umogeleg (det kan godt tenkjast)
Krevje det umogelege av ein
Som adverb:
Det kan umogeleg vere rett
Fysisk umogeleg
Ikkje mogleg (ut frå naturlovene)
Svært vanskeleg; vrien, rang; vonlaus; lite brukande
Bilen er så umogeleg i dag
Umogeleg føre
Om folk:
Vere (heilt) umogeleg å samarbeide med
Ein umogeleg unge
Gjere seg umogeleg
Arbeide eller gå fram slik at ein ikkje kan brukast (i tenesta)
umogelegskap, umoglegskap
SUBSTANTIV
Det å vere umogleg