wordify
bokmålsordboka
uhyre
SUBSTANTIV
Fra lavtysk; av uhyre
Uhyggelig fabelvesen
Stort og skremmende dyr
Farlig og uhyggelig menneske
uhyre
ADJEKTIV
Lavtysk un(ge)hure ‘ublid, veldig’
kolossal, veldig
En uhyre flodbølge
Som adverb, brukt forsterkende:
Spille en uhyre stor rolle
nynorskordboka
uhyre
SUBSTANTIV
Av norrønt úhýrr ‘ublid’
uhell, ulykke, ulukke
Det følgjer uhyre med ho
Ha uhyre med kyrne
uhyre
SUBSTANTIV
Frå lågtysk av III uhyre
Uhyggjeleg fabelvesen; stort og skremmeleg dyr
Møte eit uhyre
Uhyggjeleg, fælt menneske
Han er eit uhyre (når han blir full)
uhyre
ADJEKTIV
Lågtysk un(ge)hure ‘ublid’; samanheng med uhyre
kolossal, veldig
Uhyre mengd, vidd, interesse
Som forsterkande adverb:
Uhyre stor, viktig, interessant, vanskeleg, sjeldan