wordify
bokmålsordboka
ugild
ADJEKTIV
Jur. som ikke er skikket, som ikke kan være med og avgjøre en sak fordi en har personlig interesse av utfallet eller annen tilknytning til saken, inhabil
Om norrøne forhold: som det ikke skal betales drapsbot for
ugildhet
SUBSTANTIV
Det å være ugild, inhabilitet
nynorskordboka
ugild
ADJEKTIV
I tyding 3 truleg frå da.
utriveleg; lei, vond
Det var så ugildt der
Gjere berre ugildt
Som ikkje gjeld; ikkje rettskraftig; ugyldig
Ei ugild avtale
Ei ugild avgjerd
Som ikkje er skikka; som ikkje kan vere med og avgjere ei sak fordi ein har personleg interesse el tilknyting; inhabil
Dommaren er ugild i denne saka
Om norr_e forhold: som det ikkje skal betalast drapsbot for
ugildskap
SUBSTANTIV
Det å vere ugild; inhabilitet
ugilde
VERB
Gjere ugyldig; oppheve, underkjenne
Ugilde ein dom