wordify
bokmålsordboka
type
SUBSTANTIV
Gresk typos ‘slag, preg (på mynt)’, av typein ‘slå’
Bestemt art, slag, kategori, utgave, variant (av flere individer, ting, fenomener eller lignende)
Forskjellige typer ost
Skibindinger av den gamle typen
Han er typen på en framgangsrik forretningsmann
Ikke min type
Ikke etter min smak
Om enkeltindivider:
En skummel type (fyr)
Det stod noen typer og hang på gatehjørnet
Litt av en type
Særpreget
(avtrykk av) bokstavform støpt i metall eller skåret ut i tre
Skifte typer i skrivemaskinen
Overskriften står med fete typer
type
VERB
Fastslå type, typebestemme
Type de forskjellige smittestoffene
typehus
SUBSTANTIV
Serieframstilt hus
typetegning
SUBSTANTIV
Tegning av typehus
nynorskordboka
type
SUBSTANTIV
Gresk typos ‘slag, preg (på mynt)’ av typtein ‘slå’
Bestemt slag, art, kategori, utgåve, variant (av fleire individ, ting, fenomen eller liknande); einskild representant for art, kategori osv.
Blodtype
Flytype
Genotype
Mennesketype
Skrifttype
Vevstype
Ein ny type syklar
Alle typar (av) ost
Ski av gammal, vanleg, moderne type
Folk av typen «eg veit best»
Den typen folk liker eg ikkje
Han er typen på ein vellykka forretningsmann (ein typisk)
Skape typar i diktverk (særmerkte personar)
Eventyra har gjerne typar (særmerkte og forenkla personar)
Ikkje min type
Ikkje etter min smak (særleg med tanke på kjærleiksforhold)
Litt av ein type
Særprega, fargerik karakter
person, fyr
Han er ein artig, underleg type
Kva heiter typen ho er saman med?
Nokre skumle typar
(avtrykk av) støypt eller utskoren bokstav eller anna teikn til å prente av på papir eller liknande
Skifte typar i skrivemaskinen, setjemaskinen
Skrift i store, små, feite, vanlege typar
type
VERB
Slå fast typen av
Type smittestoff, blod
typehus
SUBSTANTIV
(bustad)hus framstilt i serieproduksjon
typeteikning
SUBSTANTIV
Bygningsteikning av typehus